Obsessie met voeding

firgirl404

Hallo,
Ik wil al een hele tijd mijn verhaal ergens kwijt, maar ik wist niet waar of bij wie. Dan dacht ik maar dat ik het even goed hier kon doen.

Ik ben een meisje van 18 in haar 2de bachelor aan de universiteit van Gent.
Al jaren heb ik problemen met voeding en diëten gehad. Ik ben nooit echt dik geweest (mijn hoogste BMI was 22) maar toch voel ik mij nu al meer dan 5 jaar zo. Op mijn lagere en middelbare school werd het mij helemaal niet makkelijk gemaakt.

De laatste jaren van mijn middelbaar werd ik constant 'dik' genoemd, omdat ik een echt zandloperfiguur ben en dus een iets bredere heupen heb. Ik heb mij dat zo hard aangetrokken dat ik altijd maar meer en meer op voeding lette. Dit is nooit een succesverhaal geweest aangezien ik een echte jojo werd. Vanaf ik terug op een vooropgesteld gewicht zat, viel ik terug in mijn oude gewoonten. Dit patroon heeft geleid tot wie ik nu ben. Iemand met een ziekelijke obsessie rond voeding.

Nooit geniet ik nog van eten, ik eet enkel omdat het "moet", omdat het nodig is om te overleven. Natuurlijk eet ik soms wel eens een dessertje, of een stuk chocolade of dergelijke, maar altijd met een gigantisch schuldgevoel. Ik ben nu al een goed halfjaar op dieet, ben 6 kg kwijt, waarvan 2 samen met myfitnesspal, ik heb ook in 7 weken tijd 10 km leren lopen en dus is mijn lichaam ook gigantisch veranderd. Graag zou ik nog 4 kg kwijtraken om terug op mijn droomgewicht te raken. Maar ik heb echt schrik dat ik nooit gelukkig ga zijn met mijn gewicht, hoe veel / weinig ik ook zal wegen.

Ik ben natuurlijk heel blij met hetgeen ik nu al verwezenlijkt heb, maar er is 1 groot nadeel aan het verhaal. Mijn obsessie rond eten is enkel maar gegroeid. Ik kan zo gefrustreerd raken omdat ik iets "slecht" of ongezond gegeten heb... Ook ben ik niet van de weegschaal weg te slaan.

Mijn vraag is nu, of er enige tips zijn die me van die obsessie kunnen afhelpen?

Alvast heel erg bedankt !

rapmusic69

Wat je beschrijft klinkt als orthorexia. Hiervoor zoek je beter professionele hulp dan deze vraag op dit forum te stellen. In elk geval veel succes.

m1ssannthropy

Je hebt het aan jezelf toe gegeven, dat is stap 1, en het is een soort van verslaving en het klinkt ook alsof je voedsel als straf ziet. Ken je het programma Supersize vs Superskinny van BBC? Daar worden eetstoornissen aan beide zijdes van de weegschaal besproken en medisch uitgemeten. Ik zou je aanraden in gesprek te gaan met een specialist op het gebied van voeding en eetstoornissen. Een eetstoornis is volgens het programma, "not the food you eat, but what's eating you" wat ik een hele goede omschrijving vind zelf. Ik heb zelf ervaring met een eetstoornis, op jongere leeftijd (16), ook doordat mijn stiefzusje en broertje mij dik noemden terwijl ik maat 36-38 (en rondingen) had. Zelf waren ze dunner maat 32-34, dus als ik mij op foto's ging vergelijken begon ik het zelf te geloven en na een slechte relatie toen ik net op mezelf woonde had ik laag zelf vertrouwen en is dat ontstaan. Later is dat ook weer terug gekomen op mijn 27ste tijdens mijn scheiding en ik probeer nu heel hard niet weer in die valkuil te stappen. Dus is het goed dat ik door calorieën tellen kan zorgen dat ik voldoende blijf eten. Door medicatie, twee hele slechte relaties en post traumatische stress was voor het eerst de weegschaal de hele andere kant op gegaan de afgelopen jaren. Daardoor werd het nog moeilijker om uit depressie en laag zelfvertrouwen te geraken. Als je sterk en sportief wilt zijn en niet enkel slank, is een sport voedingsdeskundige misschien iemand die je kan helpen. Alsmede hulp bij zelf acceptatie en van jezelf houden en voor jezelf zorgen!
Veel succes en sterkte!!

itzhanne82

Ik denk dat het MyFitnessPal niet de juiste plek is om hulp te vragen. Zoals rapmusic al zegt lijkt mij het beter om dit met professionals te bespreken.

janeckbear

Hoy hoy (ik hang dagen in de sportschool)


Ik werd een beetje triest bij t lezen van je verhaal. Dat je zo geobsedeerd bent geraakt op gewicht en eten. Ik kan het goed begrijpen want ik ben zelf een gezondheid freak.
Ik denk dat het allemaal te maken heeft met afwijzing, en angst voor afwijzing (lees de verslaving voorbij van Jan Geurtz maar eens
Niemand kan je afwijzen, zolang je jezelf niet afwijst. Ik denk dat de kunst is dat je van jezelf blijft houden, ondanks dat je aangekomen bent, of iets lekkers gegeten heb. Dit heb ik ook moeten leren o,a, in een mindfulness training .

Dus let niet op wat anderen van je vinden maar wat je van jezelf vind.
En als je vind dat je te dik ben , ga er dan voor 100% voor en werk er keihard aan. Zorg er wel voor dat je 1 dag in de week de teugels wat laat vieren ( met mate dan).

Maar ik raad je echt aan om een boek van Jan Geurtz te lezen, het heeft mij tenminste een heel andere kijk op mijzelf gegeven.

Groetjes Janeck