Levenslange worsteling

SteadfastDharma

Hoi,

Ik ben vrouw, loop tegen de vijftig, en ben al van het begin van mijn puberteit in gevecht met mijn gewicht. Ik heb het Syndroom van Asperger wat daar wel enigszins verband mee houdt (o.a. verslavingsgevoeligheid -in dit geval voor suiker- en een kinderlijke omgang met eten -wat in huis is moet op-; ook problemen met boodschappen doen -winkels zijn nare omgevingen voor autisten; snoepgoed is onweerstaanbaar-).

Ik zit in het begin van mijn overgang en realiseerde me recent dat, als ik niet nú iets zou doen aan mijn gewicht en gezondheid, het te laat was. Dan zou ik wanneer ik 65 werd, over de 100kg wegen. Mijn hart, mijn bloeddruk, het gevaar van diabetes en gewichtgerelateerde kankers, mijn knieën en heupen... Oeioeioeioei... Algehele dreigingsniveau: Hoog!
Dat besef betekent maar één ding: nu afvallen (ik woog ruim 88kg bij een lengte van 168cm) en een gezond voedingspatroon aanleren, zodat ik mijn gewicht onder controle houd.

Ik ben van aard een wetenschappertje. Ik wil graag kunnen zien wat er gebeurt, zodat ik het begrijp en actief in processen kan sturen. Het meest logische was dus om de relatie tussen energie-inname en engergieverbruik in kaart te krijgen op een zo exact mogelijke manier, en zo kwam ik bij de app van myfitnesspal terecht. En natuurlijk bij het kopen van een elektronische personenweegschaal en een elektronische keukenweegschaal. Het nuchtere wegen en invoeren haalt de emotie van het afvallen af. Het kopen van die weegschalen was trouwens niet zo nuchter.
Om de één of andere reden ben ik namelijk steeds geëmotioneerd als ik me bewust probeer bezig te houden met mijn eten en met mijn gewicht. Geen idee waarom en ik ervaar het als onplezierig. Het nuchtere getallen verzamelen, invoeren en volgen werkt misschien wel. Het kost net wat meer tijd, maar het brengt wat afstand tussen mij en mijn gewicht omdat ik het meer bestuderend bezie, en het steunt tegelijk geweldig de bewustwording.

Ik ben maar net begonnen en toch al 2 kilo kwijt. Ik denk dat dat vooral vocht is, maar toch
Dat geeft de burger moed. En dat heb ik wel nodig. Nog 16kg te gaan. Ook het vetpercentage is iets teruggelopen, dus het kan niet alleen water zijn wat ik kwijt ben. Dat zal dan zijn omdat ik snoep toch maar liever niet koop en eet, omdat ik dat anders moet invoeren Wat je bestudeert, verandert.

Enfin, ik ben ooit kunnen stoppen met roken. Vrij eenvoudig zelfs, cold turkey, en ook precies na zo'n doorbraak in inzicht. Wellicht dat mijn lichaamsgewicht nu eindelijk van mij is, in plaats van andersom.

Groet en iedereen die dezelfde strijd voert wens ik sterkte en succes.

Steadfast Dharma

m1ssannthropy

Hallo, welkom en veel succes

Ik ben zelf hoog functionerend autistisch en herken mezelf absoluut niet in verslavings gevoeligheid of het naar vinden van winkels (wel van drukte en groepen mensen) ik heb zelf dan ook pas problemen met mijn gewicht gekregen na trauma en oplopen PTSS en burn-out en medicatie zo'n 4 jaar geleden. Wel ben ik een beetje OCD en maak ik al graag schema's en planningen sinds mijn tienerjaren. De kunst van het weten en het onderzoek naar het weten is mij ook niet vreemd, dit komt ook zeker van pas op deze reis

"Slow and steady wins the race"

IWantToBeAPirate

Welkom SteadfastDharma!

Je verhaal klinkt mij heel erg herkenbaar in de oren. Zelf heb ik mij nooit laten testen, maar verschillende personen uit mijn naaste familie hebben ook het syndroom van Asperger.
Het was best vreemd om jou verhaal te lezen, want het klinkt bijna alsof ik het zelf geschreven kan hebben. Ook ik heb al mijn hele leven geworsteld met voedselverslavingen en vind winkels vreemde plaatsen vol verleidingen. En dat gevoel van ‘alles wat in huis is moet op’ is voor mij dagelijkse kost.
Voor mij help de puur numerieke en wetenschappelijke benadering van mijn gewicht en kcal-inname zeker heel goed, dus hopelijk zal jij dit ook zo ervaren.

Alvast heel veel succes, ik hoop dat je je doelen zal bereiken!

Chicky_Wicky

Dag Steadfast Dharma,

Heel veel succes met afvallen, met de methode die voor jou werkt. Of dat nou de hele technische benadering is of niet, volgens mij maakt dat niet zo veel uit. En als je merkt dat emoties het afvallen in de weg staan, kan je daar misschien ook heel strategisch mee omgaan. Ik weet niet wat voor jou werkt.

Ik heb zelf niet zo'n zin om in mijzelf te gaan wroeten en psychologiseren over eten en mijn relatie daarmee. Ik probeer er nuchter naar te kijken. Dat wil zeggen dat ik mijn manier van mezelf belonen probeer te veranderen. Belonen is toch wel een heel mentaal/ingeprogrammeerd iets, heb ik gemerkt.

Ik kom uit een familie waar alles gevierd of gepept werd met eten. Mooi rapport --> we halen een roomcroissant bij de bakker. Zondag was het feest, want dan kwamen we uit de kerk --> gebak bij de koffie en uitgebreid middageten. Met de familie bij elkaar --> hup, lekkere hapjes. Nieuwe baan--> gebakje. Een uurtje flink de badkamer gepoetst --> koffie met wat lekkers. Sjagrijnig? Ongesteld? Chippie erbij.

Toen ik me ervan bewust werd dat alle hoogte- en dieptepunten gevierd dan wel gepept werden met iets lekkers, ging bij mij de knop om.

Ik benader het afvallen nu technisch: het automatische vieren / peppen doe ik nu anders. Als ik de behoefte voel opkomen om iets lekkers te pakken, ga ik even bij mezelf na waarom ik dat eigenlijk doe (maar deze stap kun je ook overslaan). En vervolgens kies ik iets anders waar in niet dik van word, maar wel waar ik een goed gevoel van krijg.

Ze kunnen wel zeggen dat de grootste beloning is dat je straks misschien weer een leuk figuur hebt, maar voor mij hoeft lijnen geen strafkamp te zijn.

Ik maak lijnen leuk door op een leuke manier te meten en te wegen. Ik heb net een fitbit tracker armband gekocht en ook de weegschaal die daarbij hoort. Daar kan je leuk mee bijhouden wat er met je lijf gebeurt.

Als ik de neiging heb om in de kast te grijpen voor een snack, doe ik iets anders om me af te leiden. Ik laat het bad vollopen of ik ga grasduinen door leuke tijdschriften om inspiratie op te doen voor vakantie of mijn huis. Ik plak eindelijk die foto's in of ik doe wat in huis, of ik ga even wandelen.

Verder ben ik dol op schoenen. Als het goed gaat met lijnen, trakteer ik mezelf op schoenen elke maand. Dat is voor mij leuke kleding zonder frustratie over maten. Ik bestel ze bij Zalando, dan hoef je de winkel niet in en terugsturen als het niet past gaat simpel.

Op deze manier hoop ik mezelf te conditioneren tot een andere stijl van reageren op impulsen (emoties bijvoorbeeld).

Mijn man heeft Asperger en het was voor mij heel lastig in het begin om gemotiveerd te blijven omdat hij veel stress had van de veranderingen. Hij steunt mij helemaal, maar omdat hij altijd kookt, raakte hij in de stress van mijn andere patronen, inkopen, andere spullen in de keuken. Maar toen ik hem het schema van Myfitnesspal liet zien, gaf dat houvast.

Mag ik je een tip geven om het vele meten/wegen/invoeren te vermijden? Ik weet niet wat je budget is en of je graag recepten volgt, maar wij hebben nu het pakket van HelloFresh (hellofresh.nl). Elke week wordt er een complete doos boodschappen bezorgd (scheelt weer een paar keer naar de supermarkt) met afgemeten porties en een duidelijke beschrijving van het recept. De maaltijden staan helemaal compleet in Myfitnesspal, dus dat is gemakkelijk aanklikken. Mijn ontbijt en lunch pas ik hier op aan qua caloriëen.

Ik hoop dat je wat aan mijn ervaring hebt. Heel veel succes!

Groet, Esther

SteadfastDharma

Dank jullie wel voor het welkom, voor de succeswensen en voor de tips. Ik zit met mijn inkomen nog onder bijstandsniveau. Ik vind dat niet erg of zo, maar het betekent wel dat ik veel afhankelijk ben van aanbiedingen e.d. Het betekent zeker dat iets als hellofresh.nl ver boven budget ligt. De kosten voor één maaltijd, daar kook ik er vier voor Maar ik had er nog nooit van gehoord en ik zal het onthouden voor financieel wat ruimere tijden.

Eten is domweg een probleem geweest voor mij. Al mijn hele leven lang, zelfs toen ik nog thuis woonde. Enerzijds de verleidingen van wat ik écht te lekker vind (en dat is vaak de vette hap of zoetigheid) en anderzijds de belemmeringen door mijn ASS: ik eet alles en vind veel nog lekker ook, maar ik houd niet van te veel afwisseling op mijn bord; Winkels, met name supermarkten, stellen me voor grote problemen - ze zijn vanuit mij bezien één grote chaos van kleuren, vormen, patronen, geluiden en geuren en daar lopen dan ook nog eens massa's mij onbekende mensen doorheen en soms ook een bekende die ik niet herken uiteraard ; het werken met onbekende recepten is daardoor heel lastig omdat ik niets kan vinden (ik raak al in de war als van een mij bekend product de verpakking verandert of het op een andere plaats in de winkel is uitgestald). Ik moet strikt werken met briefjes met mij bekende producten die op volgorde van waar ik ze kan vinden in de winkel zijn opgeschreven, anders gaat het mis (als in: ik kom thuis met wat niet op het briefje stond en kan maar halve maaltijden koken of alleen sla maken).

De verleiding van snelle en slechte happen enerzijds en de worsteling, elke dag weer -want twee dagen in huis hebben is dubbel eten vandaag- om überhaupt aan echt eten te komen, maken het er allemaal niet eenvoudiger op.
Ik nam het verder ook niet echt serieus moet ik bekennen. Ik kon tot nu toe alles doen wat ik graag deed en uiterlijk heeft mijn belangstelling niet. Ook mijn eigen uiterlijk niet. Maar mijn gezondheid heeft mijn belangstelling wel. Wellicht is dat incentive genoeg om op weg te gaan.

Ik heb trouwens geen hinder van het moeten noteren van wat ik eet. Ik heb mijn telefoon onder handbereik en weeg en noteer gaandeweg dat ik mijn eten bereid. De tussendoortjes (weinig en meestal koffie of thee zonder suiker) noteer ik ook ter plekke. Dat zit me allemaal niet in de weg. Ik stuur ook nog niet bewust op meer of minder eten of anders eten. Ik wil eerst maar eens zien wat ik eigenlijk allemaal eet, want daar heb ik geen idee van, weet je dat.

Fijn dat er een community is hier. Het praat toch altijd makkelijker met mensen die ongeveer bezig zijn met wat je zelf ook doet

Chicky_Wicky

Dag Steadfast Dharma,

Dank voor je reactie, het is heel herkenbaar wat je schrijft, niet voor mezelf maar bij wat ik merk bij mijn man.

De supermarkten probeert hij te vermijden door naar de slager, de bakker, de groentenboer te gaan, maar dat is vaak wel duurder. Het zal best moeilijk zijn om met alleen de bijstand - of minder dan dat - rond te komen en hierbij supermarkten te vermijden!

Ik heb een tijdje terug een leuke website gevonden. Het is website over koken en boodschappen doen voor mensen met Asperger / autisme. Je kan er ook een supermarktplanner downloaden. Misschien heb je er iets aan http://inkaatjeskeuken.nl/

Er zijn ook kookboeken te krijgen die anders geschreven zijn. Dus niet met recepten waarbij je klaar bent met rijst koken en dan ontdekt dat je ondertussen nog een heleboel andere dingen had moeten klaarmaken om er bij te gooien :-)

Heel veel succes met het krijgen van inzicht in wat je eetpatronen zijn.

Groetjes

Rientje1975

Hoi SteadfastDharma,

Welkom bij de club!
Ik ben zelf moeder van een zoon met ASS en heb zelf ADD. Zowel bij ASS als bij ADD is er een hoge verslavinggevoeligheid (bij mij ook aan eten). Het mooie van ASS en ADD is wel, dat als 'de knop' eenmaal écht om is, het ook gaat lukken om veranderingen door te voeren. Het gebruiken van deze app zorgt er voor mij voor dat ik continu bewust ben van wat ik eet, waardoor het nu al 2 maanden goed gaat.
Je schrijft ook dat wat in huis is ook op moet. Is het een idee om meerdere porties tegelijk te koken en per portie in te vriezen? Zo loop je ook minder risico om elke keer teveel te eten.
Heel veel succes met afvallen!

Groetjes

SteadfastDharma

Rientje1975 schreef: »

Je schrijft ook dat wat in huis is ook op moet. Is het een idee om meerdere porties tegelijk te koken en per portie in te vriezen? Zo loop je ook minder risico om elke keer teveel te eten.

Dat zou wellicht werken, als ik geen gebrekkige 'Je zit vol!'-beleving had Ik ervaar niet dat ik genoeg heb gegeten. Wat ik heb gekookt gaat op. Nog voor het in de vriezer ligt. Daarnaast vind ik eten uit de vriezer een heel gedoe (ik heb geen magnetron en ook geen geld om er één te kopen). Als ik eenmaal iets in de vriezer heb liggen (soms lukt dat wel namelijk), blijft het daar eindeloos liggen. Tot het klaar is om weggegooid te worden.

Nee, zoals het nu gaat, gaat het goed. Ik haal voldoende verschillende (seizoens) groente en fruit in huis. Werk verder met rijst en pasta (heel goed te doseren) en zorg dat ik drie maal per dag eet. Al bijna een maand gaat dit goed (op gisteren een zakje suikervrije drop na). Waarschijnlijk is inderdaad die knop om, zoals jij dat noemt