Zelfbeeld en fysieke werkelijkheid

SteadfastDharma

Ik ben ruim 25kg kwijt (tijdelijk wat zwaarder weer; vocht en zo). Toch is mijn perceptie van mijzelf 'vet'. Vooral mijn benen en heupen. Als ik mijzelf ergens in weerspiegeld zie, verrast me telkens weer mijn profiel, zeker als dat bijvoorbeeld in mijn sportkleding is. Het beeld van mijn lichaam zoals dat in mijn hoofd is opgeslagen, past van geen kanten meer bij de werkelijkheid. Mijn beeld van mijzelf is net als -zeer plaatselijk: maag, knieën en bovenarmen- mijn huid véel groter dan mijn lijf eigenlijk is.

Hoe kom ik daar vanaf? Went dat of zo? Ik ervaar nog steeds de stress van 'ik móet afvallen; ik móet afvallen' terwijl dat allang niet meer zo relevant is. Dat vind ik jammer, merk ik.

dcav0304

Ken het gevoel, bij mij is het mijn buik die hoewel 10cm in omvang afgenomen is me nog steeds op mijn zenuwen werkt.

itzhanne82

Ik denk dat de perceptie die je van jezelf hebt, altijd wat anders is dan hoe de rest dit ziet. Ik weet niet of dit ooit verdwijnt, vooral omdat mensen altijd erg kritisch zijn op hun eigen lichaam en hoe dat er volgens hen uitziet.

Ik meende ergens gelezen te hebben dat je Asperger hebt en ik weet niet of dit een deel van jouw perceptie in de weg staat? Of dat jouw perceptie anders wordt waargenomen door dit? Het is meer uit nieuwsgierigheid dat ik dit aanhaal.

mireille76

ook ik herken dit helaas. ik heb inmiddels al weer zo'n drie jaar een gezond gewicht maar in mijn hoofd ben ik nog steeds 'te dik'. ik vind zelf dat ik veel kleding niet kan dragen omdat het te strak is of de verkeerde stof en dan zie ik 'bulten'. maar na vele malen winkelen met verschillende mensen en verkoopsters, besef ik nu dat dit echt aan mij ligt. andere mensen vinden mij slank en zeggen juist 'jou staat alles'.... en ondanks dat besef, voel/zie ik het nog steeds niet zo. heel jammer vind ik dat.

ik hoop dat het bij jou wel zal gaan wennen! ik weet wel dat dit niet voor iedereen zo geldt en dat het dus wel degelijk kan dat je er gewoon even aan moet wennen.

SteadfastDharma

Ik weet niet of mijn Asperger te maken heeft met hoe ik mijzelf zie. Zou kunnen. Ik denk dat ik er inderdaad aan moet wennen. Twee weken geleden kocht ik een paar nieuwe sportshirts, maatje S. Dat gaat er eigenlijk nog niet in bij mij.

lottewiegeraad

Heel herkenbaar

Eerst was het bij mij andersom; heb jaren gedacht dat ik SUPER dun was, terwijl in werkelijkheid was ik van maat 34/36 naar 44 gegaan. Ik had het gewoon niet door zeg maar, tot ineens. Ineens zag ik mijn buik, de putjes op mijn armen en benen en mijn dikke kont.

Best een tijd heb ik zo rondgelopen, erg teleurgesteld en ik voelde me vooral door mezelf voor de gek gehouden. Dat heeft mijn zelfbeeld niet goed gedaan. Toen ik eenmaal begon met sporten en beter eten gingen de kilo's eraf en toch heeft het bijna weer drie jaar gekost voordat eindelijk het beeld van de spiegel, klopt met het beeld in mijn hoofd. Ik dacht altijd nog dat ik mezelf weer dunner inschatte "wie houd je voor de gek," dacht ik dan. Je wilt niet weten hoe vaak ik thuis kwam met kleding die veel te groot was :'D achteraf heel grappig natuurlijk.

Mijn advies is dat je het de tijd geeft, er komt echt wel een moment dat het ineens allemaal klopt ^^