Ik at te weinig

Debbske

Hoi ik ben Debbie! Ik at te weinig, en met deze app wil ik beter gaan eten!

Ik woon samen met mijn vriend op een appartement, werk in een kantoor en ga 2x per week fitnessen. Daarnaast wandel ik graag in het weekend. Ook schaatsen/skeeleren vind ik een leuke sport om vaak te doen.

Nu is het een uitdaging om nog steeds af te vallen terwijl ik iets meer ga eten. Ben al 7 kilo kwijt en er mag nog wat af

itzhanne82

Bedoel je te zeggen dat je bezig was met afvallen maar volgens jou te weinig at?

27wendy

Ik heb hetzelfde probleem, ik wilde afvallen maar at echr weinig. Toen ik mijn voeding ging bijhouden bleek dat ik maar 600kcal per dag bijna kreeg, terwijl ik voor mijn gevoel juist veel had gegeten... Ik dacht dat ik het goed deed maar schrok hier best wel van. Nu doe ik mijn best om tussen de 1000 en de 1500 kcal per dag binnen te krijgen 😊

Succes!

Debbske

> @itzhanne82 zei:
> Bedoel je te zeggen dat je bezig was met afvallen maar volgens jou te weinig at?

Ja ik was bezig met intermitted fasting. Maar nu wil ik echt gezond en normaal eten

Debbske

> @27wendy zei:
> Ik heb hetzelfde probleem, ik wilde afvallen maar at echr weinig. Toen ik mijn voeding ging bijhouden bleek dat ik maar 600kcal per dag bijna kreeg, terwijl ik voor mijn gevoel juist veel had gegeten... Ik dacht dat ik het goed deed maar schrok hier best wel van. Nu doe ik mijn best om tussen de 1000 en de 1500 kcal per dag binnen te krijgen 😊
>
> Succes!

Het is inderdaad zo dat je ook te weinig kan eten en nog niet goed af valt, omdat je lichaam daar niet goed op reageert. Geweldig dat we het nu op een gezonde manier gaat aanpakken! 😁 dankje en jij ook veel succes! We kunnen het 😃

itzhanne82

Ja ik was bezig met intermitted fasting. Maar nu wil ik echt gezond en normaal eten

Dit bestaat niet; te weinig eten en niet kunnen afvallen. Wanneer je niet afvalt, zit je niet in een energietekort... of je nu IF doet of niet.

Het is inderdaad zo dat je ook te weinig kan eten en nog niet goed af valt, omdat je lichaam daar niet goed op reageert.

Dit is een hele grote misvatting en absoluut niet waar. Mag ik vragen wat je wetenschappelijke onderbouwing is hierbij? Niet afvallen = geen energietekort... niets meer niet minder. De wet van de thermodynamica geldt nog steeds, voor iedereen.

LaurensE1

Welkom Debbie. Veel succes.

Consuela1971

Extreem dieet

Wat doet een dieet van slechts 500 kilocalorieën per dag met je?

Maastrichtse onderzoekers gaan op celniveau op jacht naar het jojo-effect. Om dat te doen zetten ze dertig mensen op een superstreng dieet van 500 kcal per dag. Dat is natuurlijk wetenschappelijk gezien erg interessant en nuttig. Maar wat doet zo’n crashdieet eigenlijk met je?

Bijna zeven ton subsidie. Dat krijgen de Maastrichtse hoogleraren Edwin Mariman en Marleen van Baak van ZonMW om het zo gevreesde jojo-effect beter te bestuderen. Hun onderzoek bouwt voort op eerdere studies, die suggereerden dat een streng dieet stress veroorzaakt in de vetcellen zelf.


Leptine.
Professor Mariman legt uit hoe dat precies gaat. “Vetcellen zijn kwetsbaar, een soort puddinkjes die gemakkelijk uit elkaar vallen”, vertelt hij. “Om zich te beschermen, bouwen ze een soort uitwendig skelet. Wanneer je afvalt, raakt de vetcel vet kwijt. Hij krimpt. Het skelet moet dan eigenlijk meekrimpen, maar het aanpassen van dat skelet kost veel energie. En energie, daar heb je juist weinig van als je op dieet bent. Dus krijgt de cel stress. De gemakkelijkste oplossing voor die stress, is om niet het skelet aan te passen, maar om de vetcel weer te laten groeien. Er moet dus vet bij. Een van de manieren waarop de vetcel dat zou kunnen regelen is door minder leptine uit te scheiden. Leptine is een hormoon dat het hongergevoel remt. Via dit en andere hormonen kunnen de vetcellen dus de gastheer aanzetten om meer te eten. Zowel de vetcel als de gastheer worden dan weer dikker.”

Om dit bekende jojo-effect te bestuderen, zetten Mariman en Van Baak zestig mensen die te zwaar zijn op dieet. De ene helft gaat langzaam afvallen. Zij mogen elke dag 1250 kilocalorieën eten, en vallen dan in de loop van drie maanden af. De andere groep mag per dag 500 kilocalorieën, en verliest op die manier in acht weken ongeveer tien procent van hun lichaamsgewicht. Bij die groep verwachten de Maastrichtse wetenschappers de grootste celstress.

Om de calorieën even in perspectief te zetten: normaal gesproken heeft een vrouw elke dag gemiddeld 2000 kilocalorieën nodig om op gewicht te blijven. Een man verbruikt er gemiddeld 2500. De deelnemers uit de ‘celstressgroep’ krijgen dus slechts 20 tot 25 procent van het benodigde aantal kilocalorieën binnen.


Het hormoon CRH.
Lijnen heeft effect op je brein
Wat gebeurt er eigenlijk met je lijf en je brein als je zo extreem op dieet gaat? Naast het feit dat je vetcellen waarschijnlijk stress krijgen, heeft zo’n strenge lijnpoging serieuze effecten op je brein. David Linden, neurowetenschapper aan John Hopkins University, schrijft erover in zijn nieuwe boek Genot als kompas.

Normaal gesproken wordt ons lichaamsgewicht door een nauwkeurig afgesteld systeem – een “biochemische cascade”, noemt Linden het – vrijwel gelijk gehouden. Ons brein houdt in de gaten hoe uitgerekt onze maag is, hoe vol onze darmen zijn, welke voedingsstoffen er in ons bloed rondzwerven en hoeveel leptine er in ons lijf zit. Een klein gebiedje van de hypothalamus maakt vervolgens een grote optelsom en scheidt via weer andere delen van ons brein het hormoon CRH uit, of een ander hormoon, orexine. Van orexine krijg je honger, en CRH geeft je een verzadigd gevoel.

Dit systeem maakt het heel moeilijk om gewicht te verliezen en dat gewichtsverlies ook in stand te houden, schrijft Linden. “Wanneer je minder zwaar wordt, slinkt je vetmassa en lopen je leptine-niveaus terug, waardoor de biochemische cascade op gang komt die we zojuist hebben besproken. Dit geeft de aanzet tot signalen die de stofwisseling vertragen en een sterke onbewuste drang tot eten teweegbrengen. Hoe meer gewicht verloren gaat, hoe sterker de drang tot eten.”

En dat is niet alleen bij mensen zo, benadrukt Linden, maar ook bij ratten, honden en muizen. De neiging om te willen eten als je te weinig binnenkrijgt, is een oeroud evolutionair mechanisme, bedoeld om ons te beschermen tegen hongersnood. Wie probeert af te vallen en dun te blijven stelt zich dus te weer tegen miljoenen jaren aan evolutie, aldus Linden.

En dat is niet het enige. Te weinig leptine in het brein zorgt er ook voor dat we anders reageren als we voedsel zien. Dat zagen wetenschappers toen ze mensen met een leptine-tekort in een hersenscanner legden en ze foto’s met eten erop lieten zien. In hun brein werd een aantal delen van het ‘genotscircuit’ actief. Dat is precies de hersenactiviteit die je ook ziet bij gewone mensen wanneer ze uitgehongerd zijn.

Linden: “Alles bij elkaar doen deze resultaten vermoeden dat bij mensen die proberen een aanzienlijk gewichtsverlies in stand te houden, een verminderd leptine-niveau hun genotscircuit zo sterk beïnvloedt dat voedsel voor hen nog aantrekkelijker wordt.” Oftewel: van een dieet krijg je honger, en die honger maakt eten tot een verleiding die je bijna niet kunt weerstaan.


Hier zie je de resultaten van vier ‘gewone’ diëten (geen crashdiëten). Zoals je ziet maakt het weinig uit hoe je afvalt. Na een jaar zijn alle lijners twee à drie kilo lichter. Dit gewichtsverlies verdwijnt meestal in de jaren daarop. Na vier of vijf jaar zitten alle kilo’s er doorgaans gewoon weer aan.
JAMA
Honger: een psychologische hel
Hoe moeilijk het is om te gaan met honger weten we uit een klassiek experiment van de arts Ancel Keys. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog rekruteerde hij een groep Amerikaanse soldaten, die bereid waren zich uit vaderlandslievendheid te laten verhongeren in het Minnesota Starvation Experiment.

Maar liefst 24 weken lang aten de soldaten ongeveer de helft van het aantal kilocalorieën dan ze verbruikten (in hun geval waren dat er 1500 per dag; de gespierde en fysiek actieve soldaten verbruikten normaliter gemiddeld 3000 kilocalorieën op een dag). Na deze hongerperiode waren ze ongeveer een kwart van hun lichaamsgewicht kwijtgeraakt. Maar dat was niet het enige. De psychologische gevolgen waren enorm.

De hongerende soldaten raakten compleet geobsedeerd door voedsel. Een van de soldaten begon zelfs dingen te verzamelen die hem aan eten deden denken, zoals vorken en lepels. Veel van de militairen werden depressief. Vrijwel allemaal werden ze volkomen passief. Ze bewogen zo weinig mogelijk; een natuurlijke reactie van het lichaam om zoveel mogelijk energie te besparen.

En als ze per ongeluk eten te pakken konden krijgen, dan propten ze zich helemaal vol. Helaas kon hun lichaam dat helemaal niet aan en braakten ze het grootste deel weer uit. Hun concentratie ging erop achteruit, ze waren gemakkelijk af te leiden als ze een beslissing moesten nemen. Hun zin in seks verdween. De soldaten waren er kortom niet al te best aan toe.

De psychologische prijs van een dieet
De proefpersonen van Mariman en Van Baak hoeven zulke extreme reacties niet te vrezen. Acht weken op een streng dieet is niet helemaal hetzelfde als vierentwintig weken honger lijden. Dat wil echter niet zeggen dat iemand die acht weken lang maar 500 kilocalorieën per dag eet, geen honger zal hebben.

Psychologische onderzoeken suggereren echter ook dat het feit dat iemand met overgewicht kiest voor zo’n dieet en weet dat er winst te behalen is in de vorm van verloren kilo’s, beschermt tegen de allerzwaarste gevolgen. Zo zijn er een aantal studies gedaan met zeer strenge diëten in combinatie met gedragstherapie, en die laten zien dat je er niet meetbaar depressiever op wordt tijdens zo’n crashdieet.


Wie na een streng dieet niet opnieuw wil aankomen, moet altijd een beetje blijven lijnen. Geen frietjes dus.
Gezondheidsnet.be
Maar dat wil niet zeggen dat er helemaal geen keerzijde is. Als het zware dieet na acht weken over is, moet je blijven opletten wat je eet. Als je na de extreme lijnperiode niet voor altijd een beetje op dieet blijft, zitten de verloren kilo’s er namelijk zo weer aan. En langdurig op dieet zijn, dat heeft wel weer allerlei nare psychologische gevolgen.

Zo denken Chronische lijners vaker aan eten, soms tot op het punt dat ze er bijna de hele dag mee bezig zijn. Ze delen voedsel in ‘zondig’ eten en ‘acceptabel’ eten in. Als ze eenmaal hebben gezondigd, dan geven ze voor die dag hun dieet op en eten ze veel meer ongezond voedsel dan iemand die niet op dieet is. Bovendien zijn ze vaker moe, gemakkelijk geïrriteerd en emotioneel labieler dan niet-lijners.

Jojo’en: onverstandig en onvermijdelijk?
En dan is er nog de kwestie van permanent gewichtsverlies. Uit allerlei studies blijkt dat het ontzettend moeilijk is om de kilo’s die je kwijtraakt met een dieet permanent af te schudden. Na een jaar of vier, vijf is bijna elke lijner weer terug naar het oude gewicht gejojoot. Dat geeft een psychologische knauw – “Ik heb gefaald” – maar is mogelijk ook slecht voor de gezondheid. Hoogleraar Jaap Seidell zei daar eerder over: “Gewichtsfluctuaties zijn niet gunstig. Jojoën is niet verstandig om allerlei redenen (vooral psychologische) en dient vermeden te worden.”

Toch rekenen Mariman en Van Baak een beetje op het jojo-effect om hun studie te doen slagen. Om goed te kunnen bestuderen wat er nou precies gebeurt met die gestresste vetcel, is het immers nodig dat in ieder geval een deel van hun afvallers na het dieet weer aankomt.

Mariman: “We gaan niet tegen de deelnemers zeggen: ga meer eten zodat je aankomt. We laten ze afvallen en daarna ‘laten we ze weer vrij’. Na negen maanden kijken we dan opnieuw. We vrezen niet dat we te weinig mensen in onze studie hebben die weer aankomen. Uit eerder onderzoek blijkt namelijk dat tot wel tachtig procent van de mensen die afvallen binnen die periode ook weer aankomt. Ik maak me eerder zorgen dat we niet genoeg deelnemers zullen hebben die na afvallen op gewicht blijven.”


Mensen die een crashdieet volgen (grijze lijn) komen op de lange termijn meer aan dan mensen op andere soorten diëten.
Gebaseerd op Franz et al. (2007) J Am Diet Assoc (107), 1755-1767.
Een nieuwe kijk op het jojo-effect
Deze tragische realiteit kan echter wel de wetenschap weer een belangrijke stap vooruit helpen. Want als Mariman en Van Baak erachter kunnen komen waarom dat jojo-effect nou zo vaak optreedt, dan kunnen daar in de toekomst mensen die gewicht willen verliezen mee geholpen zijn.

Een van de dingen die ze bijvoorbeeld gaan bekijken is of de vetcellen van mensen die langzaam afvallen minder last van stress hebben. “Dit is een nieuwe invalshoek in onderzoek naar het jojo-effect”, vertelt Mariman. “Eerder gingen onderzoekers ervan uit dat mensen gingen jojo’en door psychosociale factoren. Ze hadden bijvoorbeeld niet voldoende zelfdiscipline om hun levensstijl voldoende te veranderen.”

Die zelfdisciplineredenering heeft mensen met overgewicht tot nu toe niet geholpen. Op cel- en hormoonniveau zoeken naar de verschillen tussen een snel en een langzaam dieet werkt misschien wel. Mariman en Van Baak zouden bijvoorbeeld kunnen ontdekken of het inderdaad zo is dat dikke mensen na een ‘gewoon’ dieet op de lange termijn minder aankomen dan mensen die een crashdieet hadden gevolgd, en waarom.

Mariman denkt dat het misschien zo zit: “Dan hoeft het skelet niet meteen enorm te krimpen, maar kan het zich in kleine stapjes aanpassen, in gelijke tred met de vetcel. Maar dat gaan we nou dus onderzoeken.”

Lees het hele interview met professor Mariman

Bronnen
David Linden (2011). Genot als kompas. Uitgeverij Nieuwezijds.
Christopher Fairburn en Kelly Brownell (2002). Eating disorders and obesity. The Guilford Press.
Patrick O’Neill en Mark Jarell (1992). Psychological effects of obesity and very-low-calorie diets. The American Journal of Clinical Nutrition, 56, 185S-189S

Consuela1971

Minder eten leidt niet altijd tot afvallen, meent deze psycholoog

Een sessie leefstijlbegeleiding in Amersfoort, een speciale behandeling voor mensen met overgewicht. Beeld Bram Petraeus
Overgewicht komt niet alleen door te veel eten. Het advies van het Preventie-akkoord is te simpel, schrijft psycholoog Martijn Bond.

Martijn Bond25 januari 2019, 11:21
Instanties die zich bezighouden met voeding zullen een nieuwe kijk op overgewicht en afvallen moeten ontwikkelen. Alleen dan kunnen de partijen die het Nationaal Preventieakkoord getekend hebben succes behalen en het percentage volwassenen met overgewicht terugbrengen van 44 naar 38 procent. Met de simplistische aanpak die het Voedingscentrum propageert: ‘minder eten, meer bewegen’, is het plan gedoemd te mislukken.

Als bewijsvoering wordt de eerste wet van thermodynamica aangedragen, die zegt dat energie niet verloren kan gaan. Het is echter niet zo dat alle binnengekregen energie die niet wordt gebruikt vanwege deze wet zal worden opgeslagen. Het energieoverschot zou net zo goed ongebruikt uitgescheiden kunnen worden of gebruikt om het immuunsysteem te versterken.

Inflammatie
Als iemand te veel eet en zwaarder wordt, moet die persoon minder eten. Dat klopt. Maar je kunt niet per definitie zeggen dat te veel eten de oorzaak is van overgewicht. En dus ook niet dat minder eten en meer bewegen de oplossing is. Als twee mensen evenveel calorieën eten, zal het ene lichaam meer vet opslaan dan het andere. Dat komt doordat meerdere factoren de vetopslag beïnvloeden dan alleen het aantal calorieën dat er binnenkomt. De oorzaak van overgewicht kan een disbalans in de hormoonhuishouding zijn. Dit kan veroorzaakt worden door voeding, bijvoorbeeld door de inname van verhoudingsgewijs veel bewerkte koolhydraten, wat via insuline zorgt voor gewichtstoename. Of door langdurige stress. Slaaptekort verstoort de hormonen ghreline en leptine, waardoor je vaker trek krijgt en minder snel een vol gevoel hebt – waardoor je meer eet.

Een andere onderliggende oorzaak is langdurige inflammatie, veroorzaakt door een voedingspatroon van te veel bewerkte vetten en bewerkte koolhydraten, maar ook door roken, te veel alcohol en een gebrek aan beweging. Deze onderliggende oorzaken los je niet op door alleen minder te eten. Om je hormoonhuishouding weer in balans te krijgen moet je ook kijken naar je voedingspatroon, om stress te verlagen heb je meer ontspanning nodig en slaaptekort los je op door – houd je vast – meer te slapen.

Patroon
Minder eten en meer bewegen is een onderdeel van de oplossing, maar is dus niet simpelweg dé oplossing. Zo wordt het nu wel vaak gebracht. Het klinkt aantrekkelijk om de theorie van afvallen zo simpel mogelijk weer te geven, maar in de praktijk heb je er niets aan. Afvallen doe je niet door één ding te veranderen, maar door meerdere factoren aan te passen. Per persoon zou moeten worden onderzocht welke factoren er voor die persoon meespelen.

Door de te simpele benadering van het Voedingscentrum en andere officiële instanties wordt het probleem zelfs groter. Deze benadering heeft tot gevolg dat mensen het vertrouwen in het afvallen verliezen, en uiteindelijk vaak ook het vertrouwen in zichzelf.

Als het keer op keer niet lukt om af te vallen met deze ‘simpele’ richtlijnen dan zul je daar een verklaring voor zoeken. De richtlijnen van een instantie met autoriteit werken niet, dus dan zal het wel aan jezelf moeten liggen. Zonder methode die wél werkt, zal het nooit lukken om af te vallen, waardoor het zelfvertrouwen verder afbrokkelt. Dat nodigt niet uit om een nieuwe poging te wagen of zelfs maar een redelijk gezond voedingspatroon aan te houden. Als het allemaal toch geen resultaat oplevert, kun je net zo goed iets lekkers eten; dat biedt meteen troost, waardoor je je even beter voelt.

Als psycholoog met een specialisatie in eetstoornissen- en obesitasbehandeling zie ik dit patroon steeds opnieuw terug. Als instanties serieus zijn over het Nationaal Preventieakkoord, dan wordt het tijd dat ze een meer genuanceerd beeld van afvallen gaan uitdragen en komen met methodes die werken.

27wendy

> @itzhanne82 zei:
> (Quote)
> Dit bestaat niet; te weinig eten en niet kunnen afvallen. Wanneer je niet afvalt, zit je niet in een energietekort... of je nu IF doet of niet.
> (Quote)
> Dit is een hele grote misvatting en absoluut niet waar. Mag ik vragen wat je wetenschappelijke onderbouwing is hierbij? Niet afvallen = geen energietekort... niets meer niet minder. De wet van de thermodynamica geldt nog steeds, voor iedereen.

Dit kan zeker wel, en heb het zelf meegemaakt. Ik ben toen bij een diëtist geweest en die zei hetzelfde. Toen ik wat meer ging eten begon ik pas weer met afvallen. Hoe het kan weet ik niet, maar t kan dus wel.

itzhanne82

Dit kan zeker wel, en heb het zelf meegemaakt. Ik ben toen bij een diëtist geweest en die zei hetzelfde. Toen ik wat meer ging eten begon ik pas weer met afvallen. Hoe het kan weet ik niet, maar t kan dus wel.

Nee dit kan niet, dan zou je de eerste mens zijn waarbij de natuurwetten niet van toepassing zijn. Dat je niet weet waarom, geeft mij het signaal dat je niet op de hoogte bent van de literatuur aangaande dit onderwerp. Ik zal het voor je uitleggen. Wat je omschrijft is heel makkelijk te verklaren en het is te triest voor woorden dat nota bene een diëtist dit niet weet. Wat je omschrijft is de toename van NEAT; Non-exercise Activity Thermogenesis. Die toename van NEAT is toe te schrijven aan meer eten, want: meer eten = meer energie, meer energie = meer bewegen, meer bewegen = hogere energie-output wat kan resulteren in een energietekort (met meer calorieën dan voorheen). En zoals we weten zorgt een energietekort ervoor dat je afvalt.

Het feit dat nota bene een diëtist dit niet weet is ronduit schandalig, want dit is gewoon eerste klas natuurkunde. De energiebalans is nog altijd leidend, dus wanneer je niet afvalt zit je niet in een tekort. Zo simpel is het.

Om overigens een extreem voorbeeld te geven van hoe NEAT en een adaptief metabolisme werken, ben ik zelf. Tijdens mijn cut-periode at op een bepaald moment op een trainingsdag 1600 kcal. Hiermee viel ik niet meer af en dit terwijl ik bijna 1.80 ben en redelijk slank. Na die cut-periode heb ik mijn calorieën langzaam weer verhoogd. In die periode ben ik, net als jij, weer afgevallen. Ik eet momenteel 1000(!) kcal meer en weeg hetzelfde als toen ik op 1600 kcal leefde. Dit is puur en alleen te wijten aan een hogere NEAT. Je hebt meer energie, je gaat meer bewegen, je kan harder gaan in de gym enz.

Dat je niet meer afvalt omdat je 'te weinig' eet is een fabel. Er vind nog steeds hongersterfte plaats waar mensen doodgaan van ondervoeding. Het is echt niet zo dat wij westerlingen een 'knop' hebben van een spaarstand en dat ze dat in ontwikkelingslanden vergeten zijn 'aan te zetten'.

vvroegop

Welkom Debbie

Debbske

Ik wil hierbij iets toevoegen, want blijkbaar heb ik voor verwarring gezorgd. Ik heb geen jojo effect, ik ben 8 kilo afgevallen in 3 maanden en dat is zeer netjes. Voel me super 😁 intermitted fasting werkt echt maar hoeft niet persé. Miste ontbijt wel een beetje maar eet gewoon een klein en laat ontbijt 😉. Ik woog voor het afvallen 75 kilo en ben nu 67. At minimaal 800 maar meestal rond de 1000 (af en toe zelfs ietsje meer). Nu gewoon standaard 1240

itzhanne82

At minimaal 800 maar meestal rond de 1000 (af en toe zelfs ietsje meer). Nu gewoon standaard 1240

Komt dit overeen met je uitgerekende BMR & TDEE? Want het oogt zeer weinig. Ik weet niet precies hoe lang en oud je bent, maar meestal is je TDEE wel iets hoger dan 1240, laat staan 800.

Manga23

> @Debbske zei:
> Ik wil hierbij iets toevoegen, want blijkbaar heb ik voor verwarring gezorgd. Ik heb geen jojo effect, ik ben 8 kilo afgevallen in 3 maanden en dat is zeer netjes. Voel me super 😁 intermitted fasting werkt echt maar hoeft niet persé. Miste ontbijt wel een beetje maar eet gewoon een klein en laat ontbijt 😉. Ik woog voor het afvallen 75 kilo en ben nu 67. At minimaal 800 maar meestal rond de 1000 (af en toe zelfs ietsje meer). Nu gewoon standaard 1240

Dus je uitdaging is iets meer eten en nog steeds afvallen!! Ik ben wel benieuwd naar je BMR en TDEE. Ik zie 1240 echt wel een beetje als crashen. Tenzij je heel klein bent of de hele dag op je bed ligt.