Gedaan met de onzin

Hi,

Doorheen mijn jeugd tot mijn 18e ben ik altijd erg sportief geweest: voetbal, karate, zwemmen. Noem het maar op, alles competitief.
Snoepen zat er altijd tussen, veel teveel.

Toen ik gestopt ben met sporten, zo goed als van mij 18-26, vlogen de kilo's eraan. Ik stak mijn kop in het zand, heb mij in die tijd nooit gewogen. Confrontatie vermijden zeker?

Het voorbije jaar ben ik terug aan het sporten gegaan. Ondertussen loop ik comfortabel zo'n 6km in 40 minuten, niet bijster indrukwekkend maar wetende dat ik nog geen 8 maanden geleden amper 2 min aan 1 stuk kon lopen, en zwem ik opnieuw een uur aan een goed tempo zonder lange rustpauzes.
Een abonnement in de gym erbovenop waar ik altijd keihard ga.

In dat jaar heb ik ook zo-zo geprobeerd op mijn voeding te letten, met als resultaat dat ik dat eigenlijk echt niet deed. Hier en daar een bewust gezonde keuze, aangevuld met 5 (on)bewust ongezonde keuzes. Netto resultaat? Achteruitgang.

Tot ik 3 dagen geleden het allemaal kotsbeu was en een weegschaal gekocht heb. Het meest confronterende moment was die 140kg zien voor mijn 1m91. Waanzinnig. Dat cijfer had ik echt niet verwacht.

Tijd om controle te nemen op mijn 27e. Ik ontdekte MFP, begon mezelf BMR, TDEE, macro's e.d. aan te leren.
Aangezien ik mijn vet% redelijk accuraat ken heb ik ook een relatief accurate inschatting van mijn BMR/TDEE. 2400 kcal per dag is mijn doel voor de eerstvolgende weken, 5x sport per week (2 cardio, 3 gym).
Het aanleggen van mijn eigen MFP database en het, tot op de gram, bijhouden van alles wat ik in mijn lichaam prop werkt ontzettend motiverend.

Dit is de eerste keer dat ik mijn verhaal zo doe, zelfs niet bijster anoniem. Ik heb te lang weggelopen van de realiteit.

Het gaat erg zwaar worden, maar deze keer hou ik vol. Het is gedaan met de onzin.

J.